Welkom op de website van de LWG
Nederland - Duitsland
Beste mensen,
Helaas moeten we jullie meedelen dat de ontmoetingsdag van de LWG-gemeentecontacten van 16 maart aanstaande niet doorgaat.
Zowel privé-omstandigheden als externe factoren speelden ons de afgelopen tijd parten.
Met name het feit dat er voor die dag geen spreker is, deed ons besluiten om de dag uit te stellen.
De dag zal nu plaatsvinden op zaterdag 28 september 2024. Gelukkig wil en kan De Open Poort in Harmelen ons dan weer gastvrij ontvangen.
Zo gauw er meer bekend is over deze dag zullen wij iedereen hiervan op de hoogte stellen.
Met veel excuus voor het ongemak aan allen, die deze datum al lang voor deze dag hebben vrijgehouden. En nog meer excuus aan allen, die op 28 september verhinderd zijn.
Met een hartelijke groet,
Bert Companjen, Joke Brederveld, Juliane van der Mossel en Leny de Pijper
Overleden
De afgelopen tijd overleden twee mensen binnen onze kring, die veel betekend hebben voor
de kerkelijke contacten tussen Nederlandse en (Oost-)Duitse kerken, en dus voor al die
vriendschapsbanden die daaruit ontstaan zijn.
Hieronder leest u de In Memoriams
In Memoriam Abraham Bastiaan (Bram) van Dijk
Op 26 november overleed zeer plotseling Bram van Dijk op de leeftijd van 79 jaar.
Bram was een mens die zich altijd interesseerde in de ander. Geen wonder dat hij van begin af aan actief en enthousiast betrokken was bij de kerkelijke contacten tussen Hoogeveen en Leipzig.
Graag bezocht hij samen met zijn vrouw Rieke de Kirchentagen in verschillende Duitse steden.
Muziek was Brams grote passie. Regelmatig was hij organist tijdens kerkdiensten in zijn woonplaats Hoogeveen, maar ook elders begeleidde hij regelmatig de kerkzang.
Al jaren was hij de graag geziene en gehoorde begeleider op piano en orgel bij het zingen van de liederen op de ontmoetingsdagen van de Landelijke Werkgroep gemeentecontacten in Bunnik en later
Harmelen.
De ontmoetingsdagen zullen zonder Bram nooit meer hetzelfde zijn.
In Memoriam Alleke Honig-Vonkenberg
Op 24 oktober 2023 overleed Alleke Honig-Vonkenberg.
Alleke behoorde tot één van de vrouwen van het eerste uur bij de kerkelijke gemeentecontacten met de DDR. Zij was de drijvende kracht achter de Thüringencontacten, onderhield contacten met de Gossner Mission, en zette zich met name in voor de vrouwen in de DDR.
Lang was zij een gedreven lid van de Landelijke Werkgroep Gemeentecontacten Nederland-Duitsland.
In 2010 schreef Alleke voor het jubileumboekje van de Landelijke Werkgroep over haar jarenlange, intensieve betrokkenheid bij de kerk in de DDR. We hebben dit artikel gekozen als herinnering aan een bewonderenswaardige vrouw.
"Het begon met de padvinderij...
Via een padvinderscontact met Polen dat tot in mijn volwassenheid bleef bestaan, leerde ik Polen kennen, leerde de taal en werd door het toenmalige Algemeen Diaconaal Bureau betrokken bij het werk
in Oost-Europa dat gedaan werd door de Europacommissie. Daardoor kon ik het begin maken van de gemeentecontacten met Polen en daarna de Werkgroep Polen van de grond helpen.
Een toevallige ontmoeting in Rotterdam leidde tot een contact met een Diakon uit Weimar en via hem met het Frauenwerk in Thüringen. Vandaar uit raakte ik betrokken bij het christelijk ziekenhuis,
het Sofienhaus, in Weimar, waardoor mijn man, die geestelijk verzorger in een verpleeghuis was, zijn contactwerk daar begon. Naar het voorbeeld van de Poolse gemeentecontacten kon ik met zulke contacten in
Thüringen beginnen, met steun van de Thüringse Landeskirchenrat. Later kwamen daar, door persoonlijke ontmoetingen, nog contacten met de Gossner Mission in Berlijn en enkele daarbij aangesloten
gemeenten bij. De Thüringse gemeentecontacten zijn dus langs een heel andere weg ontstaan dan de rest van de gemeentecontacten Nederland - DDR. Gelukkig kwamen we elkaar tegen en werd de Thüringen
Werkgroep in dit geheel opgenomen onder de inspirerende leiding van Herman Korteweg.
Het is een heel netwerkverhaal geworden! Ik heb al die tijd alleen mijn eigen nieuwsgierige neus gevolgd. Maar ik werd daarbij geïnspireerd door iets wat mijn vader mij in de Tweede Wereldoorlog
had gezegd en wat mij toen te binnen schoot. Ik kwam van mijn eerste reis naar de DDR terug en kennissen reageerden vol haast plezierige spanning: "Ben je naar Duitsland geweest? Hoe was het daar?
Zeker niet makkelijk, die ontmoetingen na alles wat we ervaren hebben. En dan ook nog die communisten in de DDR." Toen hoorde ik mijn vader zeggen: "Kind, denk eraan, we vechten niet tegen mensen,
maar tegen een systeem."
Dat respect voor mensen is mij in al mijn ontmoetingen toen en later bijgebleven en heeft me geïnspireerd. Niet het vechten natuurlijk, dat was voor mij niet aan de orde. Maar de ontmoeting
met die ander, die mens met zijn andere omstandigheden en tradities.
Wat gebeurde er in die ontmoetingen met mijzelf? Ik leerde over de grenzen kijken, te luisteren naar mensen met een andere geschiedenis. Mensen die met minder mogelijkheden dan wij creatiever waren,
vaak bewuster leefden vanuit hun geloof. Want ook dat was een beslissende factor: deze ontmoetingen vonden meestal plaats omdat wij ons aan beide kanten ervan bewust waren dat wij 'kinderen van
één Vader' waren. Door de ogen van die anderen leerde ik uit de verte kritisch naar mijn eigen kerk kijken. Ik nam ideeën mee naar huis, naar onze kerken en gemeentes en vertelde in
Nederland over hen. Ik zag Nederlanders dezelfde ervaringen opdoen en verrijkt worden door deze haast onthutsend open en emotionele ontmoetingen.
We beleefden een wonder! Je ontmoette elkaar als volkomen vreemden en ontdekte, dat die vreemden je broers en zusjes waren, ontdekte dat God er bij was. Voor mij als eeuwige twijfelaar was het een
sterke hulp om vol te houden met geloven.
Mijn vader met zijn respect voor de mens en mijn nieuwsgierigheid waren de geschenken die ik meekreeg op wat mijn oecumenische weg werd, waarop ik mensen ontmoette en nog ontmoet en God bleef ontmoeten,
terwijl ik dat soms niet eens verwachtte of me bewust was. Ik denk dat God ons zo vaak zonder dat we het weten toch kan gebruiken.
Ik ben ook van Europa gaan houden. Ik ontdekte wat we met elkaar met onze verschillende culturen en soms zeer verschillende manieren van geloven kunnen geven en dat we, ondanks alle verschillen,
een gemeenschappelijke basis hebben. We hebben elkaar nodig. Ik ben ervan overtuigd geraakt, dat we niet alleen die Europese oecumene, maar de wereldwijde oecumene moeten beleven als een ons omgevende
mogelijkheid in deze wereld met elkaar als mensheid te leven.
Daarom wens ik ons, onze kinderen en kleinkinderen toe, dat we zo, ontdekkend, nieuwsgierig en ontmoetend blijven leven.
Alleke Honig"
Alleke werd 91 jaar. In dankbaarheid herinneren wij ons haar.
Haar naam zij ons tot zegen.
Het bestuur van de Landelijke Werkgroep,
met dank aan Gerben Dijkstra en Rika Manschot,
oud-voorzitter en oud-secretaris.
De herinnering aan Alleke en Bram zij ons tot zegen.